Bieszczady

Bieszczady to legendarny kierunek ucieczki od zgiełku cywilizacji – nie są już nieujarzmionym i nieprzystępnym terenem, po którym wędrowali jedynie robotnicy leśni, jednakże w dalszym ciągu spełniają sny o ciszy i wietrze we włosach. Są najmniej użytkowanymi i zamieszkałymi górami u nas. Zadumę wywołują symbole przeszłych epok: zarośnięte tereny po starych wsiach, dawne bojkowskie cerkwie i opustoszałe po-PGR-owskie hale. To jedyny tak duży rejon w Polsce, gdzie przyrodzie udało się powrócić do pierwotnej formy i naturalnej równowagi. W żadnym innym miejscu w Polsce, człowiek nie staje tak blisko natury, w jej niemal pełnej, dopasowanej i bardzo namacalnej formie.

Połoniny, które są największą atrakcją przyrodniczą i turystyczną Bieszczad, porastane są przez wiele niepospolitych, chronionych roślin, przykładowo endemiczny pszeniec biały czy fiołek dacki. Pośród dużych polskich ssaków najliczniej występuje tutaj niedźwiedź brunatny, jeleń karpacki, wilk, żbik. Symbolem Bieszczadzkiego Parku Narodowego stał się ryś, należy on jednakże do zwierząt niebywale rzadkich.

Zagórz, Lesko i Ustrzyki Dolne to trzy stare miasteczka rozproszone pośród wzgórz na południowy wschód od Sanoka, stanowią swego rodzaju bramę, przez którą od zachodu i północy wkracza się w polskie Bieszczady idealne miejscowości noclegowe jeśli wybieramy wczasy w Bieszczadach. Choć nie rzucające się w oczy, każde z nich ma atrakcyjną historię, a na odkrycie ich uroków nie wystarczy krótka wizyta.

Bieszczady najśliczniejsze są jesienią, kiedy przyjezdnych jest mniej niż latem, a lasy mienią się paletą przepięknych, ciepłych kolorów. Przykładem prawdziwego majstersztyku ciesielskiego rzemiosła jest Drewniana cerkiew św. Mikołaja w Hoszowie. Z kolei Zalew Soliński (Jezioro Solińskie) oznacza dla turystów wspaniałą rekreację – plażowanie, kąpiele, żaglówki, kajaki.